Szach i mat

Danuta Ewa Orzeszyna

ktoś powiedział, że z cierpieniem mi do twarzy

że łzę w oku kiedyś zmieni w brylant czas

nie odgadnie cudza dusza moich marzeń

skoro ciebie nie ma, nie ma przecież nas

tak już jest, że więdnie kwiat i słońce gaśnie

blednie świt i dłoni szuka inna dłoń

tak już jest, że chce się mieć znów coś na zawsze

nawet wtedy, gdy utopii wabi toń

spalone wszystkie mosty

splątane wodorosty

syreni śpiew cię w morze woła

a więc płyń

rachunek mógł być prosty

bez pytań, bez riposty

strach sypnął mi pod stopy

gwiezdny pył

ktoś powiedział, że nie warto dłużej czekać

że zranione serce zreperuje czas

życie płynie dalej niczym wierna rzeka

skoro ciebie nie ma, nie ma również nas

więc dlaczego krok przechodnia wzrok mój goni

a w zaułkach obcych cieni wabi ślad

nie odnajdę już swojej dłoni w twojej dłoni

właśnie życie mi krzyknęło szach i mat

spalone wszystkie mosty

splątane wodorosty

syreni śpiew cię w morze woła

a więc płyń

rachunek nie jest prosty

pytania bez riposty

a pod stopami szary pył